Komornik – podobno jeden z najbardziej znienawidzonych, ale też owianych największą tajemnicą, zawodów w Polsce. Zajęcie to, sportretowane m.in. w filmie pt. “Komornik” (2005, reż. F. Falk), postrzegane jako niewdzięczne i trudne, wiąże się jednak z satysfakcjonującymi zarobkami i gwarancją braku nudy w pracy. Brzmi zachęcająco? Zapraszamy do zapoznania się z wymogami, które musi spełnić osoba zainteresowana wykonywaniem tego zawodu.
Komornik sądowy jest funkcjonariuszem publicznym. To, obok sądu rejonowego, organ egzekucyjny, czyli organ upoważniony do wykonywania tytułów wykonawczych za pomocą przymusu państwowego. Do jego głównych obowiązków należy rozpoczęcie postępowania egzekucyjnego, które polega na ściągnięciu na rzecz wierzyciela należności od dłużnika. Podstawą do rozpoczęcia takich działań są wyroki i nakazy sądowe oraz akty notarialne. Natomiast podstawą prawną wykonywania zawodu komornika jest ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji.
Wbrew obiegowym opiniom, komornik dąży do jak najsprawniejszego i bezproblemowego załatwienia procesu spłaty długu. Jeśli jednak dłużnik w określonym czasie nie spłaci zasądzonej kwoty, wycenia wartość majątku ruchomego i nieruchomego, który zostaje przeznaczony do sprzedaży – organizowana jest wówczas licytacja, a uzyskane w ten sposób pieniądze przekazywane są wierzycielom.
By móc zostać komornikiem sądowym spełnionych musi być cały szereg ściśle określonych wytycznych: należy posiadać obywatelstwo polskie, a przy tym korzystać z pełni praw cywilnych i obywatelskich, ukończyć 26 lat, a także wyższe studia prawnicze i dysponować tytułem magistra prawa lub dyplomować się zagranicznymi studiami prawniczymi uznanymi w Rzeczpospolitej Polskiej, odbyć aplikację komorniczą i zdać ją z pozytywnym wynikiem, złożyć egzamin komorniczy i posiadać dwuletnie doświadczenie pracy w charakterze asesora komorniczego. Od wymogu odbycia aplikacji komorniczej i złożenia egzaminu zwolnieni są sędziowie, prokuratorzy, adwokaci, radcowie prawni, notariusze oraz osoby, które ukończyły aplikację sądową, prokuratorską, adwokacką, radcowską lub notarialną oraz osoby posiadające stopień doktora nauk prawnych. Kandydat na komornika musi być też osobą niekaraną i posiadać nieposzlakowaną opinię.
Nie da się ukryć, że zawód ten wiąże się ze sporą odpowiedzialnością oraz stresem, dlatego osoba na tym stanowisku musi przejawiać dużą odporność psychiczną, być stanowcza i opanowana. Co ciekawe coraz częściej na wykonywanie tego trudnego zawodu decydują się kobiety – wg Komornik.pl (jeśli myślicie o zawodzie komornika sądowego koniecznie zapamiętajcie ten adres www) 25% wszystkich komorników to właśnie kobiety. Z roku na rok jest ich coraz więcej – wg najnowszych danych na 1326 komorników 329 to kobiety. Jak wiadomo kobiety w pracy wykazują się większą empatią niż mężczyźni, a przy tym posiadają intuicję, która – oprócz znajomości przepisów – może bardzo się przydać w tej wymagającej pracy.
Bardzo często komornik musi wykazywać się stanowczością i zdecydowaniem przy wykonywaniu postępowania egzekucyjnego – stąd czasami oskarża się go o bezduszność czy chęć żerowania na cudzym nieszczęściu, co wpływa na niekorzystne postrzeganie tego zajęcia przez społeczeństwo.
Miejscem pracy komornika jest kancelaria komornicza, działająca na rzecz danego sądu rejonowego. Ze znalezieniem pracy w charakterze komornika wcale nie jest tak łatwo, jak może się wydawać. Liczba stanowisk jest ścisłe określona przez Ministerstwo Sprawiedliwości – miejsce można znaleźć dopiero wówczas, gdy zwolni się jedno z istniejących stanowisk (których jest raczej niewiele) lub MS podejmie decyzję o zwiększeniu liczby miejsc pracy. Warto również wiedzieć, że komornik nie ma możliwości założenia własnej działalności.
W przypadku aplikantów zarobki wynoszą od ok. 2 tys. zł do ponad 4 tys. zł brutto. Osoby po egzaminie komorniczym, które pracują na stanowisku asesora komorniczego, zarabiają ok. 5-6 tys. zł brutto. Zarobki komornika są wyższe, i to do tego stopnia, że trudno określić ich górną granicę. Komornik sądowy nie pobiera wynagrodzenia za przeprowadzenie czynności, nie otrzymuje też zapłaty z sądu, budżetu czy podatków. Za prowadzenie egzekucji i inne czynności wymienione w Ustawie o komornikach sądowych i egzekucji, komornik pobiera natomiast opłaty egzekucyjne, które stanowią sporą część jego miesięcznego dochodu.
Ścieżka kształcenia:
Jednolite studia magisterskie na kierunku Prawo
Potencjalni pracodawcy: Sąd rejonowy