Stale rosnące zapotrzebowanie na specjalistów w branży IT, perspektywa wysokich zarobków oraz kariery w międzynarodowych firmach sprawiają, że coraz więcej osób rozważa rozpoczęcie pracy w zawodzie programisty. Skłaniają się ku temu zarówno młodzi absolwenci, jak i osoby z kilkuletnim doświadczeniem w innej branży.
Patrycja Mikulska myślała o zmianie pracy od kilku lat. Choć ukończyła budownictwo na AGH, to jej doświadczenie zawodowe jest związane głównie z prowadzeniem sklepów internetowych. Najpierw przez 8 lat pracowała w rodzinnej firmie, później w innych, ale w żadnej z nich nie została na dłużej. Obejmując kolejne stanowiska zdała sobie sprawę, że nie do końca zna realia polskiego rynku pracy. Wtedy podjęła decyzję o rozpoczęciu nauki programowania.
– Absolutnie nie miałam pojęcia co mnie czeka. W pierwszym tygodniu nauki przytłoczył mnie ogrom materiału, jaki dostaliśmy do opanowania. Pomyślałam, że jeśli tak będzie cały czas, to nie wiem czy dam radę. Jednak z każdymi kolejnymi zajęciami, na których przekładaliśmy tę wiedzę na praktyczne ćwiczenia, było mi łatwiej. Kolejne zasady i reguły same wchodzą mi do głowy, bo mam już wyobrażenie do czego przyda mi się to w praktyce. Teraz już wręcz nie mogę się doczekać, kiedy będę mogła wykorzystać wszystko czego się uczę i sprawia mi to niesamowitą przyjemność. Programowanie to prawdziwie kreatywne zajęcie, które obudziło we mnie uśpioną pasję do matematyki i logicznego myślenia – przyznaje Patrycja.
Dla Iki Graboń początki były równie dużym wyzwaniem jak dla Patrycji – do momentu rozpoczęcia kursu nie miała styczności z programowaniem. Ika uczy się programowania w Codecool – międzynarodowej szkole dla programistów, która swój pierwszy polski oddział otworzyła w Krakowie. Z wykształcenia jest operatorem filmowym, a zawodowo zajmuje się szkoleniem baristów. Szukała jednak zajęcia, które pozwoli jej się stale rozwijać i w którym nie będzie miejsca na nudę. Skąd pomysł na naukę programowania? Wcześniej nie myślała o takiej ścieżce, bo hamował ją powszechny stereotyp, że bez matematyki nie można nauczyć się kodować. Ponieważ nauki ścisłe nie były jej konikiem obawiała się czy da sobie radę. Teraz sama otwarcie mówi, że chodzi przede wszystkim o logikę i o przestawienie się na konkretny sposób myślenia.
– Czuję, że nauka programowania w pełni zaspokoi moją potrzebę intelektualnej rozrywki. Oczywiście jeszcze wiele przede mną, ale i tak mam już poczucie, że wiem coraz więcej, rozumiem o co w tym wszystkich chodzi i łapię nawet żarty programistów – opowiada Ika. – Od samego początku mamy bardzo dużo ćwiczeń praktycznych i możemy korzystać ze wsparcia mentorów. Najważniejsze jednak, że sami odkrywamy zastosowania tego, o czym czytamy w teorii. Czuję satysfakcję z efektów każdego, nawet najmniejszego projektu. Widzę, że stworzyłam coś co działa i może przydać się innym. Teraz nie wyobrażam sobie, by ta nauka mogła odbywać się w tradycyjnym modelu nauczyciel-uczeń.
Aż dla 87 proc. obecnych kursantów krakowskiej szkoły programowania Codecool główną motywację do rozpoczęcia nauki w tym zawodzie stanowi dążenie do lepszego standardu życia i wyższych zarobków. I choć dotychczasowe doświadczenia zawodowe większości kursantów są całkowicie niezwiązane z kodowaniem, a prawie jedna trzecia z nich (28 proc.) nie miała do tej pory z tym do czynienia, to właśnie w kursie programowania upatruje swojej szansy na stabilny i ciekawy zawód.
Paweł Polakiewicz również wybrał programowanie w poszukiwaniu bardziej rozwijającego zawodu. Jest inżynierem budownictwa, ale otwarcie przyznaje, że praca w tej branży go nie satysfakcjonuje. O nauce programowania myślał od jakiegoś czasu i szukał najlepszej formy nauki. Ze względu na obszerność materiału odrzucił opcję zdobywania wiedzy na własną rękę. Z kolei studia nie rozwijają w jego przekonaniu wystarczających umiejętności praktycznych. W trakcie swoich poszukiwań trafił na kurs Codecool.
Chcesz studiować informatykę? Kliknij TUTAJ.
Do rozpoczęcia nauki w Codecool przekonała mnie ilość zajęć praktycznych w programie. Dodając do tego gwarancję pracy i fakt, że kurs opłacę dopiero po jego zakończeniu, myślę że lepiej nie mogłem trafić. Nie sądziłem, że nauczę się tam aż tyle, spodziewałem się typowych ćwiczeń dla utrwalenia wiedzy, a tymczasem wszystko co robimy jest przydatne i rozwiązuje konkretne, realne problemy. Tak powinna wyglądać współczesna edukacja – nauka bez podawania gotowych rozwiązań, tylko poprzez zachęcanie do samodzielnego szukania odpowiedzi. Mam pełne zaufanie do mentorów i opracowanego przez szkołę kursu. Wierzę, że gdy rozpocznę pracę, to nie będę miał w niej żadnych trudności – komentuje Paweł.
Swój zapał do nauki programowania Paweł postanowił wykorzystać w jeszcze jeden sposób – założył vlog „Let’s Code” dokumentujący jego postępy w kursie.
To, na co dodatkowo zwracają uwagę kursanci, to niezwykła atmosfera w zespołach.
– To cudowne, że każdy chce się nauczyć jak najwięcej. W przeciwieństwie do moich doświadczeń ze studiów, kiedy wszyscy liczyli na to, że uda się ominąć jakąś partię materiału lub kolokwium, tutaj obserwuję wszechobecny pęd do wiedzy, wszystkim się chce i każdy stara się na 100% – podsumowuje Patrycja.
Jednak kursanci Codecool to nie tylko osoby, które zdecydowały się diametralnie zmienić swoją ścieżkę kariery. Osoby w wieku 28 – 33 lata stanowią 20 procent wszystkich uczących się w szkole. Najliczniejszą grupą są ci w wieku 23 – 27 lat (54 proc.) oraz 18 – 22 lat (22 proc.), czyli ludzie bardzo młodzi i ambitni – najczęściej studenci, którzy chcą poszerzyć swoje kompetencje o umiejętność programowania. Co czwarty z kursantów łączy naukę w Codecool ze studiami. Wierzą, że dzięki kwalifikacjom zdobytym na kursie wzrośnie ich wartość na rynku pracy.
{quiz id=104}