Uważasz, że tradycyjne kierunki studiów nie pozwolą na rozwój Twoich wszechstronnych umiejętności? A może chcesz zdobyć wykształcenie, które zapewni Ci lepszy start na dynamicznie zmieniającym się rynku pracy? Idealnym rozwiązaniem w obu przypadkach będzie wybór makrokierunku lub kierunku unikatowego. Trzeba się wyróżniać, prawda?
Koniec tradycyjnych kierunków studiów?
Wielu ekspertów z zakresu szkolnictwa wyższego twierdzi, że czas tradycyjnych dyscyplin naukowych wykładanych na uczelniach powoli dobiega końca. Uczelnie we współpracy ze środowiskiem biznesowym starają się dostosować swoją ofertę kształcenia do wymagań rynku pracy. W tym celu tworzone są właśnie makrokierunki, czyli kierunki studiów, których program łączy dwie lub więcej tradycyjnych dyscyplin naukowych lub technicznych. Do najpopularniejszych makrokierunków można już dzisiaj zaliczyć m.in.: Automatykę i Robotykę oraz Elektronikę i Telekomunikację. Absolwenci tych kierunków, prócz gruntownej wiedzy teoretycznej, mogą pochwalić się także bogatymi umiejętnościami praktycznymi a co za tym idzie – mogą podejmować pracę w różnych sektorach współczesnej gospodarki bez konieczności przekwalifikowywania się.
Makrokierunek czy kierunek unikatowy?
Makrokierunki tworzone są również w oparciu o programy nauk humanistycznych, filologicznych, ekonomicznych i społecznych. Pracodawcy szczególnie chwalą sobie absolwentów biegle posługujących się językami obcymi (np. norweskim, szwedzkim, chińskim, koreańskim lub holenderskim), którzy dodatkowo posiadają konkretne umiejętności praktyczne, np. z zakresu finansów, IT lub komunikacji biznesowej.
Zasadniczym celem tworzenia makrokierunków jest zatem kształcenie specjalistów posiadających wiedzę interdyscyplinarną oraz umożliwienie kandydatom dokonania wyboru bardziej precyzyjnej specjalizacji po wstępnym zapoznaniu się wieloma dyscyplinami nauki i techniki.
Kierunek unikatowy pod pewnymi względami może być utożsamiany z makrokierunkami – szczególnie w kontekście nastawienia na zdobycie przez studentów wiedzy poszukiwanej na rynku pracy. O ile jednak makrokierunki to po prostu połączenie kilku niezależnych dyscyplin naukowych, o tyle kierunki unikatowe tworzone są od podstaw przez uczelnie (często we współpracy ze środowiskiem biznesowym). Każdy kierunek studiów I lub II stopnia musi jednak zostać najpierw zaakceptowany przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Dopiero po uzyskaniu stosownej akceptacji uczelnia może uruchomić rekrutację na taki kierunek.
Kierunek unikatowy w skrócie:
- nie znajdziesz go w ofercie kształcenia każdej uczelni,
- ma specjalnie przygotowany program studiów,
- gwarantuje zdobycie rzadkich i poszukiwanych na rynku pracy kompetencji,
- często współtworzony przez przedstawicieli środowiska biznesowego – co ułatwia podjęcie pracy po ukończeniu studiów.
A na koniec odrobina teorii:
Zgodnie z zaleceniami Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego: Uczelnia lub kilka uczelni mogą utworzyć makrokierunek co najmniej z dwóch kierunków studiów, z których jeden wybiera student jako kierunek podstawowy. Program nauczania na makrokierunku musi zawierać wszystkie przedmioty kształcenia ogólnego oraz co najmniej 70% przedmiotów podstawowych i kierunkowych określonych w standardach kształcenia podstawowego kierunku studiów w wymiarze nie mniejszym, niż ustalony w tych standardach. Na pierwszym poziomie kształcenia makrokierunek mogą utworzyć jednostki posiadające prawo do nadawania tytułu magistra na wszystkich kierunkach wchodzących w skład makrokierunku. Makrokierunek na drugim poziomie kształcenia mogą utworzyć jednostki posiadające prawo do nadawania tytułu magistra na kierunkach współtworzących makrokierunek oraz prawo do doktoryzowania na jednym z nich.