Prawo do uruchamiania autorskich kierunków mają wydziały posiadające uprawnienia do habilitacji, w tym wypadku jest to Wydział Fizyki i Astronomii UZ. Dla kandydatów przygotowano 40 miejsc na studiach stacjonarnych I stopnia. Studia będą trwały 3,5 roku, a ich absolwenci uzyskają tytuł zawodowy inżyniera. Szczegóły programu kształcenia i inne dodatkowe informacje dla kandydatów znajdują się na portalu inzynieria-kosmiczna.pl.
Inżynieria kosmiczna to międzywydziałowy, interdyscyplinarny kierunek studiów przygotowujący absolwentów do pracy w dziedzinie technik satelitarnych. Utworzenie nowej specjalności studiów technicznych jest motywowane rosnącym rynkiem pracy w dziale przemysłu i badań kosmicznych, po wstąpieniu Polski do Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA) i równoległym wyniesieniu na orbitę kilku pierwszych polskich satelitów. Umowy międzynarodowe z ESA i plany rozwoju polskiego sektora kosmicznego gwarantują znaczący rozwój nowego działu gospodarki. Studia na kierunku inżynieria kosmiczna będą koordynowane przez Wydział Fizyki i Astronomii UZ, we współpracy z Wydziałem Inżynierii Lądowej i Środowiska, Wydziałem Mechanicznym oraz Instytutem Inżynierii Elektrycznej Wydziału Elektrotechniki, Informatyki i Telekomunikacji. Kompetentny zespół wykładowców, z doświadczeniem zdobytym w zagranicznych ośrodkach satelitarnych, oraz urozmaicony program studiów zapewnią wysoki poziom nauki i ciekawie prowadzone zajęcia.
Absolwenci kierunku inżynieria kosmiczna będą przede wszystkim przygotowani do wszelkich prac związanych z projektowaniem, budową i użytkowaniem urządzeń satelitarnych oraz astronomicznych obserwatoriów naziemnych. Z drugiej strony studia na tak interdyscyplinarnym kierunku gwarantują, że nowi inżynierowie będą potrafili także twórczo pracować w innych gałęziach gospodarki. Umiejętność analizy sygnałowi i danych w celu testowania zaawansowanych technicznie rozwiązań będzie bardzo przydatna w każdym innowacyjnym przedsiębiorstwie i instytucie badawczo-rozwojowym. Opanowanie nowoczesnych technik symulacyjnych i metod pracy zespołowej pozwoli inżynierom nowej specjalności na uczestnictwo w opracowywaniu i wdrażaniu nowych technologii oraz na udział w dużych przedsięwzięciach krajowych i międzynarodowych.
W trakcie studiów oraz po ich ukończeniu przewidywane są praktyki i staże w krajowych i zagranicznych ośrodkach zajmujących się projektowaniem i budową urządzeń satelitarnych. Wyróżniający się absolwenci będą mogli kontynuować naukę na studiach drugiego stopnia organizowanych przez kraje członkowskie ESA w ramach programu Erasmus Mundus. Głównym potencjalnym miejscem pracy absolwentów będą polskie ośrodki zajmujące się technikami satelitarnymi, np. te zrzeszone w Związku Pracodawców Sektora Kosmicznego. Poza sektorem kosmicznym i innowacyjnym przemysłem inżynierowie nowej specjalności będą mogli znaleźć zatrudnienie w przemyśle i instytucjach związanych bezpośrednio z badaniami naukowymi, np. w różnych dziedzinach fizyki doświadczalnej, takich jak fizyka wysokich energii i fizyka nowoczesnych materiałów. Innym działem gospodarki, w którym znajdą pracę absolwenci inżynierii kosmicznej, jest rozwojowa gałąź przemysłu i usług opartych na przetwarzaniu różnego rodzaju sygnałów i informacji.